while a late winter sun warms my back
through the double-glass window
she lies in her hospital bed
restlessly moving her head and left arm
her right arm numb under the blanket
unseeing eyes try to fix my whereabouts
ears pricked up to hear every sound
she speaks a language unknown
a language of her own
but with obvious meaning
now and again
a smile full of memories
brightens her face
WINDOWS ARE THE EYES OF A BUILDING.THEY SEE WHAT'S GOING ON OUTSIDE.THEY SEE THE WORLD CHANGE.THEY DON'T REACT TO CHANGES.THEY WATCH IN A QUIET SORT OF WAY.UNLESS SHUTTERS PREVENT THIS.
10.2.08
het landschap is nog weidser dan naar Juliaca
de vlaktes liggen hoger
het hoogste deel op 4800 meter
we komen rakelings langs de hoogste Andes toppen met eeuwige sneeuw
we kunnen ze aanraken
maar de bus scheurt verder
buiten is er natuurschoon te zien dat z'n weerga niet kent
binnen staat de teevee op z'n hardst zodat het geluid volledig vervormt
er draait een videofilm
halverwege stopt de film
en begint van voren af aan
niemand reageert hierop
niemand
de vlaktes liggen hoger
het hoogste deel op 4800 meter
we komen rakelings langs de hoogste Andes toppen met eeuwige sneeuw
we kunnen ze aanraken
maar de bus scheurt verder
buiten is er natuurschoon te zien dat z'n weerga niet kent
binnen staat de teevee op z'n hardst zodat het geluid volledig vervormt
er draait een videofilm
halverwege stopt de film
en begint van voren af aan
niemand reageert hierop
niemand
Subscribe to:
Posts (Atom)