WINDOWS ARE THE EYES OF A BUILDING.THEY SEE WHAT'S GOING ON OUTSIDE.THEY SEE THE WORLD CHANGE.THEY DON'T REACT TO CHANGES.THEY WATCH IN A QUIET SORT OF WAY.UNLESS SHUTTERS PREVENT THIS.
ik zit in de schaduw van het huis. vlak achter me slaat de zon een hittestralend licht vlak op het terras. M. snurkt oppervlakkig op de kaduke schommelstoel. De aggregaat reutelt zijn reutel. ik steek een sigaar op en zie de buurvrouw met trage bewegingen gebukt uit haar opblaasbad stappen. haar ontblote borsten bungelen loom onder haar. een mees roept een soortgenoot en krijgt een opgewekt piepend antwoord. een slap zuchtje wind draagt de as van mijn sigaar traag naar beneden als ik hem over de reling van het terras tip.
de hogere delen van de bergen zijn in nevelen gehuld. er staat weinig wind. enkele zeiljachten glijden lusteloos over het lichtgerimpelde water. twee speedboten brommen en klapperen voorbij. het geluid van elke klap komt iets later dan het beeld hierboven aan.
hoge, dikke platanen omringen ons.af en toe valt een groot, bruin verdroogd bladvan deze bomen als een aangeschoten kraai in het grind. voorbij de bomen staat een gesloten kerkje. kinderen spelen op het pad dat van daaruit naareen hoger gelegen deel van dit plateau in de bergen loopt. ze vermaken zich met hun eigen aanwezigheid. meer vermaak is er niet een jongetje laat zich van de reling vallen dielangs het pad loopt. de kinderen om hem heen lachen obligaat een lang, mager, hoogblond meisjemaakt een korte pirouette als hij valten roept iets naar hem in het italiaans. er valt een blad met een harde, droge tik.