terwijl we met horten en stilten een gesprek voeren komt een man van een jaar of 60 voorbij.
hij is klein en zijn haarlijn heeft zich tot ver op zijn achterhoofd en tot net boven zijn oren teruggetrokken.
hij draagt een licht brilletje met grote glazen en kijkt daar door schichtig de wereld in.
zijn kleding bestaat uit een horizontaal gestreept lichtdonkerlichtdonkerlichtdonkerblauw T-shirt en een vale grijze broek met daar onder dichte leren schoenen.
WINDOWS ARE THE EYES OF A BUILDING.THEY SEE WHAT'S GOING ON OUTSIDE.THEY SEE THE WORLD CHANGE.THEY DON'T REACT TO CHANGES.THEY WATCH IN A QUIET SORT OF WAY.UNLESS SHUTTERS PREVENT THIS.
