flashback

24 jan 2004,loon op zand,molenwijck serviceflat

de zorgmap meldt: 10.00 uur mevr.heeft een klein beetje ontlasting. geeft geen pijn aan tijdens de verzorging. m.

ik heb net koffie gedronken uit het royco bekertje met het peentje en de twee blauwe kersen. als kind vond ik dit altijd al een vreemde combinatie, peen en kersen. is het een symbool van een zomerse oogst?

moeder ligt hier rechts van me in een verhoogd ( metalen opdraaibaar onderstel op wielen ) bed. na een diepe snurk komt haar rechterhand beverig onder de dekens vandaan en gaat langzaam zoekend naar de punt van haar neus, bevoelt die even en verdwijnt weer traag en even beverig onder de dekens.

" DIT IS CLASSIC FM !!!!!!!"


ze slaapt weer verder, het kleine nog maar minne vrouwtje. haar slaap is een opeenvolging van minutenlange ademloosheid...............en zwaar ademen, met in de diepte van haar keel een rocheltje

zo gaat het nu al weken.

in een plots opwellende onvermoede saamhorigheid hebben vier broers en een zus besloten ervoor te zorgen dat er elke dag een van hen bij moeder is. tot nu toe verloopt dat kreukvrij. een broer, hoewel hij al met pensioen is, doet niet mee. zijn onverwerkte verleden ( te weinig liefde gevoeld bij zijn ouders ) belet hem dit te doen. so it goes.

het contact met moeder gaat steeds moeizamer, hoewel ze nog helder van geest is. het ontbreekt haar steeds meer aan energie om iets te zeggen en als ze iets zegt is ze moeilijk te verstaan. haar eens zo klinkende stem is niet meer dan gefluister. ze eet en drinkt als een mus. net genoeg om van te leven blijkbaar. het is wonderbaarlijk dat ze ondanks slecht functionerende nieren, vocht in een long, en een half en half werkende hartklep, nog kan doorgaan, al wil ze, naar eigen zeggen, eigenlijk wel hemelen. desondanks geeft ze telkens nieuwe streefdoelen aan, zoals: " ik wil de kerst wel halen", en later," ik wil de lente wel halen."

echt opgeven is er niet bij.

een boom velt nooit zichzelf.