Pater Preciso komt onhoorbaar over het grind aanlopen. Voor ons, gewone knarsers, een hele toer. Voor hem. Geen wonder.
Hij is grijs. Niet alleen zijn baard en haren, maar ook zijn uitstraling. Zelfs zijn stem is grijs. Zacht en prevelend alsof hij zijn brevier opleest, zonder in het boek zelf te kijken, vermeldt hij : "grande penne" en even later "trotta di lago" en nog wat "a la casa".Tenslotte, aan het einde van zijn litanie, overhandigt hij, met een lichte buiging, de menukaart.
Het grind verraadt zijn aftocht niet.
WINDOWS ARE THE EYES OF A BUILDING.THEY SEE WHAT'S GOING ON OUTSIDE.THEY SEE THE WORLD CHANGE.THEY DON'T REACT TO CHANGES.THEY WATCH IN A QUIET SORT OF WAY.UNLESS SHUTTERS PREVENT THIS.
